LOVE TOXICAL : DAEJAE CHAPTER 7

ไม่เอาแบบนี้อ่ะแงงงงงงสงสารทั้งคู่คนนึงก็ไม่พูดตรงๆคนนึงก็ไม่เข้าใจความหมายโกรธอีกคนใหญ่โตมากมายยยยยยย แต่แอบสงสารยองแจมากกว่าแดฮยอนหยอดหวานแต่แล้วก็มาทำให้ใจหน่วงกับคำพูดอีกยุดีโอ๊ยยยยยเป็นใครก็เสียใจอ่ะ นึกว่าจะดีๆกันซะอีกแบบนี้ความสัมพันธ์ดิ่งลงเหวอีกแน่ๆเลย บรรยากาศอึมครึมมาอีกแล้ว ตอนจบคงไม่น้ำตาท่วมใช่มะ กลัวววววว

เกลียดเมิง อีแด้ โว้ยยยยย แกทำนางฟ้าของแกร้องไห้ได้ยังไง ยกยองแจให้คุงตำรวจเลยยยย หมั่นไส้

แงงง นี่คิดว่าการที่แด้พูดแบบนั้นมันเป็นเพราะไม่รู้ว่าสิ่งที่ตัวเองคิดมันเลยความเป็นเพื่นไปแล้ว + แจก็ไม่เคยบอกชอบแด้ด้วยง่ะ (༎ຶ⌑༎ຶ)

สงสารยองแจ อ่านไปร้องไห้ไป แด้ทำไมแกทำแบบนั้น 😭😭😭😭😭

ตอนแรกก็ยังตลกในความง่าว แต่ตอนนี้มันไม่ตลกแล้วอ่ะ ไม่รู้ว่าทำไมแดฮยอนถึงไม่รู้ใจตัวเอง หรืออาจจะกำลังปฏิเสธใจตัวเองอยู่ ถึงยังไงก็ควรรู้สึกตัวบ้างได้แล้วว่าการที่ตัวเองดูแลคุณยูแบบนี้ พูดหยอดคุณยูแบบนี้ มันมีความหมายว่ายังไงอ่ะ อยู่บ้านเดียวกันมาตั้งนาน เอาเวลาวงเหล้ามานึกถึงสถานการณ์ตอนนี้หน่อย เห็นไหมว่ามันเป็นเรื่องใหญ่แล้ว ฮื่ออออ จะอินอะไรขนาดนี้ ;_______ ; เข้าใจคุณยูนะ อยู่ทีมคุณยู แต่ก็โกรธแดฮยอนไม่ลง เหมือนความคิดเรื่องคุณยูไม่ได้อยู่ในหัวเลย แต่ละอย่างคือทำแบบไม่คิด ใจสั่งมางี้ อาจจะยังไม่รู้ตัวหรือนึกไม่ถึงอ่ะ แต่ตอนนี้คุณยูวิ่งหนีไปแล้ว เพราะงั้นทบทวนตัวเองซะนะ คนนี้เสี่ยฮิมหวงมักมัก ถ้ารู้เรื่องคงต่อสายตรงจากปูซาน ดีไม่ดีโดนไล่ออกจากบ้าน คือถ้าคุณยูเป็นขนาดนี้แล้วแดฮยอนยังไม่ทำอะไรอีก ถ้ายังง่าวอยู่อีก นี่จะโกรธจริงจัง ให้เสี่ยจัดการเลยดีมั้ย สงสารคุณยู ฮืออออออออออออ

ไรท์สู้ๆน้าาาาาาา เลาปูเสื่อรออยู่ เป็นกำลังใจให้นะคะ ^+++^

โอยยตอนนี้หน่วงมาก เข้าใจแจนะเจอหยอดทุกวัน แต่เราก็ไม่โทศแด้มากหรอกค่ะ แด้แบบอาจจะไม่รู้ตัวจริงๆ
อารมณ์แบบสนิทกันเป็นเพื่อน เห็นอีกคนอ่อนโยนก็เลยเอ็นดู แต่ไม่คิดว่ารักเขาเข้าฮือๆ ยังไงก็เชียร์ให้รู้ใจเร็วๆนะ อยากเห็นคู่นี้มีความสุขเร็วๆ

เนี่ยหวงจนเก็บอารมณ์ไม่อยู่ทำให้อะไรดูแย่ไปหม๊ดดดดดพิแด้โว้ย แล้วเก็บอารมณ์ไม่อยู่แบบนั้นพี่ในแก๊งจะเหม็นเอาไหมอ่ะแอบสงสาร สถานะไม่ชัดเจนไม่รู้ใจตัวเองแต่สู้ๆนะ ตอนนี้หน่วงเลยอ่ะ น้องแจของพี่ร้องให้อยากปลอบน้องแงงงงงงงง
ขอบคุณฟิคค่าไรท์💛

ต้องขอโทษด้วยนะคะที่เข้ามาอ่านแล้วไม่ได้เม้นท์กลับ วันนี้จะกลับมาเม้นท์ให้ครบทุกตอนเลย
เป็นตอนที่อ่านแล้วอะไรๆก็ขัดใจเราไปทุกอย่างเลย ฮือออออ สงสารทั้งแดฮยอนกับยองแจเลยค่ะ อึดอัดมากๆ อ่านแล้วแบบ ฮึยยยยยยยยทำไมเป็นแบบนี้ แงงงงงงง
สิ่งที่อยากทำคือตบหน้าเรียกสติแดฮยอน แบบ แมวเอ๊ยยยยยยเมื่อไหร่เอ็งจะรู้ตัว ไอบ้าเอ๊ยยยย อยากบิดหูแรงๆ ที่ทำทุกวันนี้มันเกินกว่าเพื่อนแล้ว อ่านไปแล้วได้แต่ขยุ้มผมระบายความหงุดหงิด
แต่ว่าก็สงสารดอนนิดนึงตรงที่ยองแจบอกว่าไม่ใช่เพื่อน ถ้าตัดความรู้สึกมากกว่าเพื่อนของดอนออกแล้วนึกภาพว่าถ้าเราบอกคนอื่นๆว่าคนนี้เป็นเพื่อนเราแต่คนๆนั้นกลับบอกว่าเราไม่ใช่เพื่อน ก็คงจะรู้สึกเจ็บปวดมากๆอะค่ะ
มันจะดีมากเลยถ้ายองแจกล้าเปิดใจมากกว่านี้แล้วดอนก็เลิกปิดกั้นและยอมรับความรู้สึกตัวเองสักที
อยากบอกยองแจว่าลุยเลยลูก แค่หนูยิ้มนิดเดียวก็จะมีแมวตัวนึงโดนแอทแทค น็อกเอาท์คาที่แล้ว อย่าไปกลัวแมวมันแพ้ทางหนู สั่งให้ไปทำอะไรก็ยอม