LOVE TOXICAL : DAEJAE CHAPTER 9

อหหหหห บทนี้อ่านแล้วเราหน่วงกว่าบทที่แล้วอีก
จริงๆ เมื่อกี้พิมพ์เม้นท์ไว้ยาวเป็นเรียงความละเครื่องค้าง หายหมด โว้ย ผีสุดๆ (╯°□°)╯︵ ┻━┻

เริ่มที่พาร์ทแรก โคตรปวดใจกับความคิดและการแสดงออกของยองแจเลยอ่ะ ช็อตที่แบบไม่อยากร้องไห้เลยก้มหน้าหลบเพราะไม่อยากให้การร้องไห้ทำให้สถานการณ์แย่ลงนี่ใจสั่นมาก อยากดึงมากอดแล้วบอกว่าไม่เป็นไรนะ ทิ้งแด้มาหาเราได้//เดี๋ยว

และในส่วนของพาร์ทแดฮยอน (༎ຶ⌑༎ຶ) โห คนกากคือคนกากวันยังค่ำอ่ะ ทำทุกอย่างเพื่อใกล้เขาแต่เขาเมิน วงวารและสงสารในคราวเดียวกัน ตอนที่พยายามมาขอกำลังใจก่อนไปแคสละคุณเค้าหันมานี่เห็นภาพแด้ซ้อนทับเป็นลูกหมากระดิกหาง

เจ็บสุดก็ตอนยองแจยอมคุยแล้วแดฮยอนเปิดปากพูดทุกอย่างนี่ล่ะ คือความรู้สึกไปทางเดียวกันแล้วแต่การสื่อสารผิดที่ผิดทางเข้าใจไปคนละแบบ หลอกตัวเองไปคนละทาง โอ๊ยยยยย เครียดดดดดดด

ชอบตอนแด้ขอนอนด้วยทุกประโยคตั้งแต่บอกว่าขอนอนจับมือเป็นแมวก็ได้ยันแกล้งเมามานอนล็อกเขาไว้บนตัว โอ๊ยเขิน

เป็นกำลังใจให่ตอนต่อไปมาไวๆ นะคะ
ปล.โฮลินก็สู้ๆ ล่ะ

เมื่อไหรจะรู้ซักที ไอ้ที่คุยๆกันเนี่ยมันใช่ประโยคที่เพื่อนคุยกันมั้ยยยห๊าาาา เเล้วนางฟ้าเนี้ยใช้เรียกเพื่อนหรอห๊าาาา รู้ซะทีๆ จะได้ไม่ต้องเเกล้งเมามาให้เค้ากอด ปวดจายๆ ฮือออออออีกนานเเค่หนายยยจะรู้ใจกันซะที ไรต์สู้สู้ รออยู่ๆ

ถึงจะดีกันแล้วแต่ก็ยังดูซึนอึดอัดแบบบอกไม่ถูก คือไม่เข้าใจทำไมต้องปิดตัวเองให้ติดอยู่กับความรู้สึกที่ไม่กล้าเปิดเผยตัวตนที่แท้จริงขนาดนั้นกันนะ ยองแจเอ๊ยยยยยยยยย แค่นั้ก็ดูไม่ออกเหรอว่าแดฮยอนคนกากมันหลงตัวเองจนโงหัวไม่ขึ้นแล้วในแต่ละวันแต่ละการกระทำเนี่ยถ้าสิงร่างได้คงทำไปแล้ว แต่อย่างว่าแหละความรู้สึกของคนที่คิดว่าตัวเองมีปมด้อยแล้วเคยโดนเมินมาก่อนคงไม่กล้าที่จะเปิดเผยตัวตนหรอดเนอะเพราะกลัวว่าความรู้สึกดีๆที่อีกฝ่ายมีให้มันจะหายไป แต่ก็นะช่วยบอกว่ารักกันซักทีเถอะอินี่ใจจะขาดตายก่อนในความอึดอัดกับสถานการณ์ของสองคนนี้ อย่ามีอะไรที่มันเรียกน้ำตาดราม่ามาเต็มอีกเลยนะ รักกัน ดีกันให้นานๆเลยเถอะขอละนะ pleaseeeeeeeee

คนแกล้งเมานี่ก็สติหลุดเนียนหลับเฉย ชอบฉากเวลาที่แดฮยอนแกล้งเมาสุด ยองแจแบบยอมอ่ะ คือดีย์ มันมีความน่ารักความใกล้ชิด
เมื่อไหร่เขาจะรู้ความรุ้สึกกันสักที ฮือออออออออออออออ
ชอบเรื่องนี้มากๆเลย ขอบคุณไรท์ที่แท็กเราด้วยเวลาอัพฟิคในทวิต แจ้งเตือนขึ้นมาทีไรพอมีเวลาก็รีบพุ่งเข้ามาเลยค่ะ เป็นกำลังใจให้ไรท์นะคะ

ของที่จะเอาไปแจกหน้าคอนฯเราก็อยากได้นะ(แดแจ) แต่แบบไม่แน่ใจว่าจะได้ไปมั้ย TT สุดท้ายนี้ อยากบอกว่า อยากให้ทำเล่มTvTฮืออ อยากดั่ยย แต่งดีมากจริงๆค่ะ สู้ๆๆๆ

อ่านแล้วจะเป็นลมค่ะ บอกไม่ถูกเลย ลุ้นจะตายอยู่แล้ว จะฟินกับตอนสุดท้ายก็ฟินไม่สุด คือเรื่องนี้บทจะน่ารักก็คือน่ารักมากแต่มันไม่สุดค่ะ เพราะด้วยความค้างคาของความรู้สึกตัวละครหลักทั้งสองคนที่ทำให้เรามีความสุขแบบไม่สุดสักที เหมือนมีอะไรสักอย่างมีดึงความรู้สึกของเหล่าชิปเปอร์ไว้ แบบชอบกันทั้งคู่แต่ก็มีสิ่งกีดกั้น แล้วสิ่งกีดกั้นเหล่านั้นก็คืออดีตของเจ้าตัว ฟีลลิ่งกุมขมับจะบ้าตายแล้ววววว
คือถ้าแดฮยอนจะทำขนาดนี้ ร้อยทั้งร้อยก็ถอนตัวไม่ขึ้นค่ะ เป็นเราก็คงยอมอยู่ยังงี้ต่อไป แต่ถ้าสักวันหนึ่งมันถึงจุดที่เฮ้ยไม่ไหวแล้วจริงๆ อยากให้คุณยูตะโกนใส่หน้าไปเลยว่า ไม่ไหวแล้วโวยยยยย เลิกทำอย่างนี้สักทีเจ็บจะตายอยู่แล้ว บอกอยู่นั่นแหละว่าเป็นเพื่อน เป็นคนซื้อข้าว ไม่ได้อยากเป็นโวยยยยย เข้าใจไหม ซื่อบื้อเอ๊ยย รึให้แดฮยอนเป็นคนบอกก็ได้ใจกล้าๆหน่อยดอนนนน สักคนเถอะค่ะ อึดอัดจะบ้าตายแล้ว คืนดีกันได้ก็ดีแล้วค่ะ เวลาที่เค้าคุยกันแล้วมันน่ารักมากๆแต่พอแต่ละคนกลับเข้าสู่โลกส่วนตัวปุ๊ปมันแตกต่างกันเกินไปเหมือนหนังคนละม้วน
ชอบเวลาที่แดฮยอนอ้อนยองแจค่ะ น่ารักมากๆ แล้วก็ตอนที่ยองแจสวมวิญญาณเด็กเอาแต่ใจนี่คือน่ารักที่สุด เหมือนได้ตัวตนของยองแจสมัยก่อนจะสูญเสียความมั่นใจคืนมา ช่วงฉากที่ยองแจจับมือดอนแล้วลูบหลังมือนี่คืออ่านแล้วเจ็บปวดเป็นความสุขแบบหวานปนขม แล้วที่ดอนจับแก้มยองไว้นี่คือเพื่อนที่ไหนเค้าทำกันแบบนี้ ไม่ไหวล้าวววววว บ้าเอ๊ยยย แล้วแบบนี้คนลำบากก็คือน้องสงสารยองแจไปอีก
บทนี้ทำให้รู้ว่าแดฮยอนเป็นคนขี้หวงมาก นี่ขนาดยองแจพูดถึงพี่ฮิมชานแค่นี้ยังแอบงอนเบาๆ อยากชี้หน้าแล้วบอกหว๊ายยยยยขี้อิจฉานี่หว่า คือถ้าคบกันแล้วดอนจะไม่ขังน้องไว้ใช่ไหมคะ กลัวใจ 5555
อีกพาร์ท์ที่ชอบคือ ที่ดอนแกล้งเมา ดอนเป็นผู้ชายคนแรกที่เราอยากด่า มารยาค่ะ มีเป็นล้านเล่มเกวียนจริงๆ ร้ายกาจแต่ตลกตอนนางแกล้งเมาเพราะเผลอหลุดปากพูดแล้วไปต่อไม่ถูก ก็คิดได้นะคนเราหลับกลางอากาศซะเลย แหม แต่มือนี่ไม่ปล่อยนะคะ หมั่นไส้จริงๆ เกินไปละเกินไป ไปเข้าคอร์สเลิกกากแล้วมาบอกรักน้องซะแล้วนายน่าจะได้สิทธิ์นอนกอด ถถถถถ
ต้องขอโทษด้วยนะคะถ้าเราใส่อารมณ์ไปหน่อยมันอินเกินไปนิดนึง แต่ยังไงก็ขอบคุณมากๆสำหรับฟิคนะคะ ^^ เราติดตามตอนต่อไปแบบใจจดจ่อเลยยยย

รออ่านฟิคแดแจอยู่นะคะ ชอบความละเอียดในการอธิบายความรู้สึก อย่างเวลาอธิบายความคิดของยองแจ มันทำให้รู้สึกได้เลยว่ายองแจในฟิคเป็นคนคิดมาก ส่วนตัว เราเป็นคนชอบคิดมากคนนึง พออ่านแล้วมันแบบเฮ้ยมันใช่ !! เหมือนคนเขียนเข้าถึงตัวละครแต่ละตัวจริงๆ เวลาอ่านแล้วมันไม่สะดุด ชอบการบรรยายที่ใช้คำได้สวย อย่างฉากที่หวานๆ ก็ใช้คำที่มันละมุนมาก อ่านแล้วมันสัมผัสได้ถึงความรักความอบอุ่นของพวกเขาจริงๆ อ่านแล้วอยากมีแฟนเลยอ่ะ ฉากไหนที่กอดกัน อ่านแล้วมันไม่ได้รับรู้แค่ว่ากอด แต่เขียนสื่อออกมาได้ว่าอ้อมกอดนั้นมันอบอุ่น มีความสุขแค่ไหน ฉากเก็บความรู้สึกของแต่ละตัวละครก็เขียนสื่อออกมาให้รู้สึกได้ถึงความอึดอัดข้างใน อ่านไปจุกอกไป หน่วงไปกับตัวละครเลย คอยติดตามสปอยฟิคในทวิตเตอร์อยู่ตลอดเลยนะคะ ชอบฟิคเรื่องนี้มากๆ เป็นกำลังใจให้นะคะ

ฮือไม่อยากให้หน่วงนานเลย อยากให้เข้าใจกันเร็วๆจัง แต่ก็ต้องดูพัฒนาตัวละครไปก่อนเนอะ TT
ตอนนี้หวาน ชอบตอนที่แดบอกจะกลับไปนอนกับนางฟ้า ฮือออ ฟินมาก
คนแต่งเขียนดีมากเลยค่ะ ขอบคุณนะคะที่เขียนให้อ่าน เป็นกำลังใจให้นะคะ

โอ้ยยยยที่งี้โง่เชียวเมื่อไหร่จะรู้ตัวสักที หวงกว่าไข่ในหินซะขนาดนั้นยังไม่ยอมรับอีกอิพี่แด้โว้ยยยย(นี่หัวร้อนเพื่อ..) เนี่ยน้องแจเกือบจับได้ว่าแกล้งเมา เอาเนียนๆหน่อยใจพี่จะวายฮ่าๆๆๆยืนยันคำเดิมน้องแจน่ารักทากๆๆพี่อยากบีบแจ้มวันละห้าสิบที
ชอบฟิคเรื่องนี้มากค่ะไรท์ตอนนี้หาฟิคยากมากเหือดแห้งมากไรท์อย่าเทกันนะคะ เพิ่งได้ตามอ่านแต่ชอบมากจริงๆ ขอบคุณมากค่ะ💛