LOVE TOXICAL : DAEJAE CHAPTER 3

อ่ะจ้าาาาาน่ารักตั้งแต่คู่อาหลานอยากรู้เหมือนกันนะว่าถ้ายัยดื้อเนี่ยคุณอาจะทำใจตีได้จริงๆรึป่าว5555 ยะแจน่ารักมากๆเปรียบตัวเองกับดะฮยอนเป็นก้อนกรวดกับพระอาทิตย์อะไรจะคิดเยอะขนาดนั้นชอบตอนที่จะล้มแล้วต่อปากต่อคำกันมาก "ไม่ได้โกรธไม่ได้กลัวแต่แค่ ไม่ชอบ"แถมไอ้อาการยืนกัดเล็บนั่นอีกโอ้ยยยยยย น่ารักเกินไปแล้วคนนึงก็ขี้อายคนนึงก็ชอบแกล้งชอบแหย่ แบบนี้ยะแจเป็นโรคหัวใจเพิ่มอีกแน่ๆอยากให้เค้าได้กันแล้วสิ55555

ก่อนอื่นเลยคือ เลือกเพลงประกอบได้น่ารักมากเลยค่ะฟังแล้วยิ้มแก้มปริ ยิ่งนึกถึงแด้แจแล้วเขิน
ยองแจกับเบบี้โรสคือเป็นคนที่มีความคล้ายกัน คือดื้อและเป็นตัวแสบ แต่เข้ากันได้ดีเวลาพูดถึงอาชาร์ล555
พี่ยงกุกมีบทแบบพ่อของลูกในทุกๆตอนเลย คิลเราตลอด ฮือออ ทำไมต้องดีงามขนาดนี้ นุ้งจูนงก็อ้อนซะ ไม่สงสารยองแจที่นั่งกระพริบตาปริบๆเลย อยู่ดีๆก็สร้างโลกส่วนตัวของเราสองคนซะงั้น

ยิ่งอ่านยิ่งรู้สึกว่ายองแจน่ารักมากๆอย่างที่ดอนคิดจริงๆด้วย คือเราอ่านแล้วเรารู้ความคิด ความรู้สึกของทั้งสองคน อย่าว่าแต่ยองแจเขินจนหัวใจจะวายเลยค่ะ คนอ่านจะกลายร่างเป็นคนบ้าอยู่แล้วว ฮือออ เขิน คุณยูน่ารักเกิ๊นนน อ่านแล้วเม้มปากแน่นเลยตอนอ่านทำได้แค่ ร้องฮือออ น่ารัก ตอนเม้นท์เลยมาเขียนระบายความรู้สึก

ต้องเป็นคนแบบไหนถึงจะซื้อเปียโนราคาสามล้านสองแสนวอนไปเป็นของขึ้นบ้านใหม่และหวังว่าคนที่ได้รับจะยิ้มอีกสักครั้ง ให้้ตายเถอะดอนเอ๊ยย ตลกตรงดอนโดนเบรกจากคนขายมากค่ะ เจอคำว่า ตลกเหรอครับ เรานี่นั่งขำเลย ถึงดอนจะขำไม่ออกก็เถอะ 555
ถ้าไม่เห็นสปอยด์มาก่อนเราจะคิดว่าแดฮยอนเป็นคนที่อ่อนโยนและอบอุ่น ต้องเอ็นดูรูมเมทมากแค่ไหนถึงจะเอื้อมมือไปลูบหัวเค้าได้ เอาจริงๆเราก็ไม่เคยทำแบบนี้กับเพื่อนตัวเองเลยนะ แบบลูบหัวแบบเอ็นดูยังไงๆก็ไม่ใช่ฟีลเพื่อนค่ะ อ่านแล้วก็เขินไปตามระเบียบ แต่ยองแจน่ารักมากจริงๆเราเข้าใจดอน น้องยองจะทนไปได้นานเท่าไหร่กัน นี่แค่วันแรกหนูก็เป็นอย่างนี้แล้วอะลูก แต่เวลาที่ยองบอกว่าตัวเองเป็นก้อนกรวดแล้วดอนเป็นพระอาทิตย์งี้ อ่านแล้วเศร้าจังค่ะ เราก็เพื่อนน้อยนะ แต่ก็ยังพอมีเพื่อน ยองแจกลับไม่มีใครสักคน สงสาร จะเหงามากแค่ไหนกัน ไม่แปลกที่แค่ดอนซื้อขนมตอบแทนหลังยืมเลคเชอร์จะทำให้คุณยูประทับใจขนาดนั้น ยิ่งเป็นคนที่ชอบด้วยยิ่งแล้วใหญ่ พอมาอยู่ด้วยกันแค่เค้าจำเรื่องตัวเองได้ก็น้ำตารื้นซะแล้ว อยากจะเอื้อมมือไปเช็ดให้ละเกิน
เราจะรอลุ้น รออ่านต่อไปนะคะว่าคู่ที่คนนึงพยายามวิ่งเข้าหากับอีกคนที่ต้องการรักษาระยะห่างจะเป็นยังไงต่อ
เขียนเก่งจังเลยค่ะ อ่านแล้วเราอยากเขียนได้บ้างเลย ทั้งๆที่ปกติเราไม่เคยคิดจะลองเขียนเลย เก่งมากเลยค่ะ
มีคำตกหล่นนิดหน่อยรึเปล่าคะเราไม่แน่ใจ ตรงช่วงที่ดอนซื้อเปียโน คำว่า ภาพของว่าที่.... ไม่แน่ใจว่าว่าที่รูมเมทรึเปล่า

โอยยยยงืออออโอยยยยอ่านแล้วใจเต้นตลอดเลย
ไม่รู้จะคอมเม้นแสดงความเห็นยังไงดี แต่แบบว่าชอบมากๆๆเลยค่ะ ยองแจกะน่ารักแด้ก็มีความขี้แกล้งแหย่นิ่ม อ่านแล้วเอ็นดูยองแจมากๆเลยค่ะอินไปกะเรื่องสุดๆละมุนมากๆ แถมแด้เป็นนิสัยเป็นแบบนั้นแต่ก็ดูใส่ใจคนรอบข้างสุดๆไปเลย ยังคงประทับใจการเขียนบรรยายสำนวนภาษาของคนแต่งสุดๆเหมือนเคย ชอบมากๆเลยค่ะ ♡

อ่านแล้วยิ้มตามเลยตอนแดคิดว่าถ้าซื้ื้้ื้้ื้ื้อไปแล้วเค้าจะยิ้มเนี้ยนี่ก็ยิ้มตามเลย

เบบี้โรสกับคุณอามาหวานถึงนี่เลยวุ้ยยย ฮื่อออออ คุณอาเป็นทั้งผู้ปกครองและคนรักที่ดีมากๆเลย ทั้งสอนให้เรียนรู้สอนให้รัก ตอนนี้เสี่ยก็โดนอีกแล้วนะฮะ เรื่องหย่าเหมือนเดิมเหล่ย เมื่อเด็กสองคนผู้ชอบเถียงเสี่ยเป็นประจำมาอยู่ด้วยกัน ก็เลยเกิดการนินทาขึ้นมา รู้สาเหตุที่เบบี้โรสไม่ชอบอาชาร์ลแล้วล่ะ สมควรโดนนะคะ 5555 เบบี้โรสกับยองแจเป็นพันธมิตรกันไม่เท่าไหร่แต่เพราะความเอาแต่ใจทั้งคู่จากคุยกันดีๆเลยเถียงกันซะงั้น คุณอาเลยต้องมาห้ามทัพให้อีก เอาจริงๆที่ยองแจเปรียบตัวเองเป็นก้อนกรวดก็เกินไปนะ เพราะถ้ามองจากมุมแดฮยอนจะรู้เลยว่าไม่ใช่จำยองแจไม่ได้เลย แต่จำได้หลายๆเรื่องเลยต่างหาก การซื้อของขึ้นบ้านใหม่ราคาแพงขนาดนี้มาให้ว่าสุดๆแล้วนะ แต่ดันเป็นของชิ้นที่จำได้ว่าเคยทำพัง แล้วมันเป็นของยองแจ นี่คือที่สุดแล้วอ่ะ แอทแทคยังไม่หมดไป เข้ามาคืนแรกก็ถึงเนื้อถึงตัวขนาดนี้ ยองแจจะหัวใจวายก่อนมั้ยอ่ะ ทำไมเขินได้น่ารักขนาดนี้ แดฮยอนรุกเข้าไปค่ะ เขาบอกไม่ชอบก็ต้องทำให้ชอบ คนอ่านชอบนะ 555555

สนุกมากเลยค่ะ ชอบฟิคแนวนี้มาก ขอบคุณที่แต่งมาให้อ่านะคะ TT
ชอบยองแจเวลาเขิน55555 ส่วนแดฮยอนไม่รู้อะไรบ้างเลย สงสาร555

แงเขินนนนนน😊😊น้องแจทำไมน่ารักงี้ เนี่ยอยู่กับพี่แด้คนขี้แกล้งต้องจะเป็นลมวันละสองพันห้าร้อยสี่สิบนอบแหง๋ ซงซานนนน้องง สู้นะ
ขอบคุณฟิคค่าอ่านไปยิ้มไป