LOVE TOXICAL : DAEJAE CHAPTER 11

โอ้ยยยยยวละมุนมากกกกกกกก พิเเดฮยอนคนอบอุ่นนนนนนนนน โห้นี่เขินมากเลยอะ ทำให้ขนาดนี้เเล้วรู้กันซะทีสิๆ โอ้ยเขายอมให้จับมือก่อนนอนด้วย โอ้ยเขิน>\\\\\\\< เเล้วตลกเรื่องเปียโน5555สรุปพี่ฮิมก็ไม่ได้55555 ไรต์สู้สู้ มาต่อไวไวน๊าาาา

ละมุนมากเลยกาก แต่ทำไมต้องมากำหนดสถานะอะไรกันแบบนั้น ขนาดยังไม่ใช่แฟนยังดูแลเอาใจใส่กันมากมาย ถ้าเป็นแฟนจะขนาดไหน มีแอบบล็อกคาทุกคนที่ไม่ใช่ตัวเองอีก 555 ตอนนี้ก็อ่านไปอมยิ้มตามไป เพราะน่ารักตามที่อ่านในสปอยเลย ขอบคุณที่ยังแต่งฟิคคู่นี้ให้อ่านค่ะ

ยองแจเป็นทุกอย่างของแดฮยอนแล้ว บ้าเอ๊ยยยยยยย อยากจะกรี๊ด ทำไมไม่ฟังคำพี่ๆเค้าบ้าง คนผีเอ๊ย หัดฟังความเห็นคนอื่นๆบ้างจะได้รู้ความรู้สึกตัวเองเร็วขึ้น อ่านไปแล้วก็จะบ้าตายกับทุกอย่างที่แดฮยอนทำ คือทำแบบนี้แล้วคุณยูของเราจะตัดใจได้ไง ไอ้บ้าเอ๊ยยย อ่านแล้วแอบหงุดหงิดนิดนึงค่ะ555 แบบได้แต่ถามตัวเองว่าทำไมว่ะ ทำไมทั้งสองคนไม่เป็นแค่คนธรรมดาที่ ไม่มีปมชีวิตแบบนั้น ถ้ายองแจเป็นยองแจคนเดิม เหมือนก่อนหน้าที่จะป่วยก็คงจะมีความมั่นใจมากพอที่จะถามแดฮยอนตรงๆ แล้วถ้าแดฮยอนไม่ใช่คนที่กลัวการสูญเสียคนรักไป ทุกอย่างก็คงจะง่ายกว่านี้มากๆ อ่านแล้วก็แบบ เฮ้ออออออออออออออออออออออออออออออออ เหนื่อยค่ะ แค่อ่านยังรู้สึกว่าหนทางกว่าจะรักกันนี่คงอีกยาวไกลเลย แต่เรารอติดตามนะคะ ขอบคุณมากๆที่มาอัพเดตเรื่องนี้ให้อ่านตลอด เป็นกำลังใจให้คุณไรท์ค่ะ ขนาดเรานั่งอ่านเฉยๆยังใช้เวลานานเลย ต้องขอบคุณอีกครั้งจริงๆที่เขียนเรื่องนี้ขึ้นมา